mn. _ med sideformen Du¡sinius. _ du¡si(j)nus Vends, Him; do¡si·nus Flensborg; du¡si¿nius $Hundslund; du¡se¿nius $Tvis.
[< du¡sin; jf. Du¡sine; spor. i Nord- og Midtjy, desuden Flensborg]
_ kun til dreng, der er nr. 12 i en søskendeflok.