![]() | ![]() |
Se også Ìdun (subst., sms.led), Çdun (subst.), ¢dun´ (sms.led)
adj. _ dún (K 2.1). _ plur.: du·n $Hostrup. _ neutr. (som adv.): du·ñt alm.; *dúñt $Hostrup.
1) (som adj.) = beruset [< nedertysk duun] Han er he¶l dún ¨ = Han er ganske fuld. *HostrupD.II.1.98.
2) = hurtig, heftig, voldsom [muligvis < betydning 1; spredt i ØSønJy (±S)] De èr et dún Ar·bèr = (det er et) svært, voldsomt Arbejde. HostrupD.II.1.98. han drak du·ñt = han drak svært, drabeligt. $Løjt. det gik duunt til, fx. ved et gilde, hvor det går lystigt til. ØSønJy. Tejj ed it så duent! = Tag det mere med ro! GramH.
![]() | ![]() |
Sidens top |