subst.
[< Èhare; spor. i Thy´S, MVJy og SVJy´S; syn.: hare·knægt, hare·lad 2]
= træstykke til understøtning af le, når den skal hares. Nogle satte en Stok under Leen, mens man harede Odden. Stokken kaldtes en Harehest. Thy´S.