dynkedynsel

dynneke

verb. _ med sideformen dynke. _ skrevet *dønneke, *dønnike, *dønike, *dønniche, (som vbs.) *dønicken Midtjy; *denneke NSamsø; dønnicke SønJy; også *dønke Sall. _ ptc.: *dynket Hards.

[spredt i Midtjy, desuden én kilde i SønJy; forældet; syn.: kline x, pudse x]

= bestryge mur´ el. tagflade med ler´ el. kalkopløsning. alt Taget paa samme Hus (på en herregård) vil (= skal) omlægges og dønnekes. ØH.1989.30. (1722:) Kirken vil (= skal) overalt dønnikes og kalkes. AarbHards.1918.119. (at) denneke (er) at føre en tynd Leeropløsning med en Kalkbørste paa en klinet Væg for at jevne den før den kalkes. NSamsø.

dynkedynsel
Sidens top