frådigÇfrådse´

Se også Çfrådse´ (sms.led)

Ìfrådse

verb. _ med sideformerne vrådse, brådse. _ frå·s/Áfrå·s (K 1.9) alm. (i HadsH og VoerH (MØJy) også *fro·s); frå÷s Vends; fro·s $Torsted, Mors; frås $SSamsø; fròs $Læsø; wrå·s $Lild, ældre sideform i Vends´N; også (ældre) brå·s SVJy. _ præs.: ´er (K 6.2) alm.; frå¿sè Ommers, MØJy, $Give; fro¿s $Voldby; også (ældre) frå¿s MØJy´S; frås SønJy (vsa. yngre frå·sè); fras $Rømø, ældre form i SVJy. _ præt.: ´t alm.; ´è $SSamsø; ´èt $Hostrup. _ ptc.: ´t NJy, NVJy, Als; ´è $SSamsø; frå¿st/fro¿st (med samme vokal som inf.) øvrige Østjy, SønJy (± TonalOmr).

[sideformerne skal muligvis ses i sammenhæng med variation wr´/br´ etc., jf. Kort.91; spredt i Nord-, Øst- og Sønderjy, spor. i Vestjy]

= rigsm. Dæ bløw slagt en tri´fihr i Oktober, aa da frohst wi lihgfram i swaat Pøls aa Fenker = der blev slagtet en tre´fire (får) i oktober, og da frådsede vi ligefrem i »sortpølse og »finker. AarbMors.1926.115. do mo ¡e§t ¡frå·s = du må ikke frådse (dvs. tag beskedent), formaner moderen. Hards. å É brøj¶ te grø¿, de ær å frå÷s = at spise brød til grød, det er at frådse. $Børglum. (talemåde:) de ær eµèn sa© o frå·s ¨ hur dær æ fu¬¶ hu¿s = det er ingen sag at frådse, hvor der er fuldt hus. Vestjy (F.).

frådigÇfrådse´
Sidens top