Ìfælgingfælg·træ

Se også Ìfælging (subst.)

Çfælging

subst. _ *felling, *fælding alm.; faleµ $Læsø; *fælning SØJy.

[1639: felding (SkastTingb.89); < fælge; Læsø, spor. på Mors, i Him, Ommers og SVJy]

= fælget mark. Er Vinteren sildigt ophørt, vover man og, for at vinde Tid, at saae i Fældingen. Schade.Mors.292.

Ìfælgingfælg·træ
Sidens top